Abdullah bin Mübarek, Sehl'e ders okuturdu,
En yüksek ilimleri kalbine akıtırdı.

Sehl Tüsteri, bir gün der: (Derse gelemem artık,
Evdeki kızlarınız terbiyesiz yaratık.

Çıkmışlar yola, "Sehl gel, diye bağırıyorlar,
Hiç utanmaları yok, beni çağırıyorlar.'')

İbni Mübarek gece, toplayıp talebeyi,
Der ki, “Gidelim Sehl'e, görelim cenazeyi.”

Gidince evlerine, Sehl'i ölmüş görürler,
Ve İbni Mübarek'e "Nasıl anladın" derler.

İbni Mübarek, durup onlara cevap verdi:
“Benim kızlarım yoktu, onlar huriler idi,

Sehl bin Tüsteri’yi Cennete çağırdılar,
Ona müjde vererek, gel diye bağırdılar.”