Yetişkinler için sıradan olan bazı sesler, görüntüler, çocuklar için bazen çok korkutucu, ürkütücü olabilir. Korku bütünüyle kötü bir şey değil, normal bir tepkidir. Çocukların özellikle geceleri karanlıktan, gürültüden, tanımadıkları kişilerden, sudan, uzun süren sessizlikten, doktordan, banyo küvetinden, yüksekten korkmaları sık karşılaşılan durumlardır.

Bebekler, yenidoğan döneminde, ani sesle veya dokunmayla sıçrarlar; kollar iki yana hızlıca açılır ve gözlerini kırparlar. Bu aslında bir korku reaksiyonu olan normal yenidoğan reflekslerinden biridir ve moro refleksi olarak isimlendirilir. Bu refleksler, 3-6. ayda kendiliğinden kaybolur. Bu tepkiler görülünce, anneler genel olarak bebeklerini sessiz ve loş bir odada yatırmayı tercih ederler. Aslında tam tersine, bebeğin odasında, dışarıdan gelecek sesleri algılayarak uyumaya alışması daha doğaldır. Yeni görüşlere göre bebek doğmadan önce, annesinin karnındayken dış sesleri algıladığı için, her zamanki ortamın seslerini algılaması onun dış dünyaya uyumunu kolaylaştırır.

Çocuklar 2-6 yaşlar arasında diğer yaşlara göre daha çok korkar. Bu yaşlarda yabancılardan korkma önde gelir. İki yaş civarında ani gürültülerden, garip hayvanlardan ve doktorlardan korku öne çıkar. Yine bu yaşlarda karanlık, tuvaletten korku, hatta palyaçolardan korkma görülebilir. Bazı çocuklar bu yaşlarda tuvalette sifon çekildiğinde, düşüp gitmekten korkar.


Başlıca sebepler:

1- Etraftaki her şeyin kendine göre çok büyük olduğunu gören çocuk boyut farkından korku duyabilir.

2- Çocuğun hayal gücünün geniş olması da korku kaynağı olabilir. Erken yaşta televizyon, sinema ve bilgisayarla tanışan çocukların gerçek ile sanalı ayırt edememesi sonucu seyrettiklerinin etkisinde kalması da oldukça sık görülen nedenlerdendir.

3- Hatırlama kapasitesi bir yaşından sonra artar. Küçük bebekler genellikle üzücü, korkutucu deneyimleri çabuk unutur ama bir yaşından sonra masal kahramanlarının başına gelenler bile korku sebebi olabilir. Salıncakla uçmak, merdivenden düşmek, kedi-köpek tırmalaması kalıcı korkulara neden olabilir.

4- Ebeveynlerin çok korkulu, endişeli ruh halinde olması çocuğu tedirgin edip kendini güvende hissetme duygusunu yok eder. Çocuk gerek ebeveynlerin, gerekse kendi arkadaşlarının başına gelenleri kendisine de olacakmış gibi hissedebilir.

5- Aile tarafından yanlış bir eğitim anlayışıyla değişik obje ve hayali kahramanlarla korkutulması az da olsa görülebilmektedir.

Korku kötü bir tepki olmamasına rağmen, aşırı korkular çocuğun ve ailenin huzurunu kaçırabilir. Bu sebeple korkuyla başa çıkmayı bilmek gerekir. Haftaya çözüm önerileri ile ilgili yazımıza devam edeceğiz... (27 Ocak 2008)