İmam-ı Züfer, dinde büyük müctehid idi,
Sadece fakih değil, abid ve zâhid idi.

Hastalandığı zaman, yatağa girer hazret,
Arkadaşları gelip derler ki, "Vasiyet et''

Der ki: "Şu ayırdığım eşimin olacaktır,
Şunlar da kardeşimin oğluna kalacaktır."

Orada hazır olanlar, şaşırıp kaldı buna,
Derler, "Kardeşi varken, bir şey düşmez oğluna."

Gün olur, ecel gelir, vefat edince Züfer,
Dul kalan hanımını kardeşi nikah eder.

Nihayet kardeşinin bundan bir oğlu olur,
Züfer’in bıraktığı mal doğan çocuğa kalır.

Sonra hatırladılar edilen vasiyeti,
Böylece anlaşıldı Züfer'in kerameti.